Nie jest to jednak jedyna opcja, w której płukanie może być pomocne. Ten zabieg, który z powodzeniem możesz przeprowadzić w domu, zaleca się także: po zabiegach chirurgicznych nosa i zatok; pracując w pomieszczeniach z wysokim stężeniem kurzu/pyłów w powietrzu; przy zaostrzonych stanach alergicznych; Usuwanie nadmiaru woskowiny może być przeprowadzane na kilka sposobów. Wielu z nas korzysta w tym celu z wody utlenionej. Jednak pewien błąd w tej procedurze może skończyć się problemem. O czym mowa? Woskowina to substancja wytwarzana w przewodzie słuchowym. Jest dla nas ogólnie korzystna: chroni i oczyszcza kanał słuchowy. Jednak zbyt duża ilość woskowiny może powodować problemy. Woda utleniona może pomóc usunąć z ucha nadmiar woskowiny, ale użycie zbyt dużej ilości tego środka może podrażniać skórę wewnątrz ucha i prowadzić do innych problemów. Po co zakraplać wodę utlenioną do ucha? Nadtlenek wodoru, czyli woda utleniona, jest roztworem cerumenolitycznym, który zmiękcza i rozpuszcza woskowinę. W celu usunięcia nadmiaru woskowiny często używa się wody utlenionej lub środków aptecznych na bazie nadtlenku wodoru. Zwykle uszy wytwarzają ilość woskowiny wystarczającą do tego, aby chronić i oczyszczać kanał słuchowy. Wyspecjalizowane gruczoły wydzielają tłuszcze i kwaśne substancje, które chronią ucho przed infekcjami. Te wydzieliny zatrzymują martwe komórki skóry, kurz i brud wewnątrz ucha. Niniejsza mieszanina tworzy woskowaty materiał powszechnie znany jako woskowina. Zwykle woskowina jest wypychana z przewodu słuchowego podczas poruszania dolną szczęką podczas mówienia lub jedzenia. Jednak woskowina może również gromadzić się w przewodzie słuchowym, jeśli ten naturalny proces czyszczenia zawiedzie. Co powoduje nadmiar woskowiny w uszach? Czynniki, które mogą powodować nadmiar woskowiny, obejmują: noszenie aparatów słuchowych noszenie słuchawek dousznych czyszczenie ucha wacikami nieprawidłowości w strukturze przewodu słuchowego. Jeśli w uchu gromadzi się zbyt dużo woskowiny, może ona zatkać ucho. Według autorów jednego z artykułów z 2020 r. problem ten dotyka około 6 proc. populacji ogólnej i ponad 30 proc. osób starszych. Nadmiar woskowiny w uchu może prowadzić do problemów, takich jak: problemy ze słuchem szum lub dzwonienie w uchu uczucie zapełnienia ucha ból ucha swędzenie zawroty głowy infekcje ucha. Zbyt duże ryzyko czyszczenia uszu? Krople do uszu mogą zawierać różne rodzaje nadtlenku wodoru lub inne substancje zmiękczające woskowinę. Nadtlenek karbamidu jest powszechną postacią kropli do uszu zawierających nadtlenek wodoru. Krople te uwalniają tlen w woskowinie, powodując jej pęcznienie. Dodatek tlenu zmiękcza „korek” z woskowiny, ułatwiając jego usunięcie. Nadtlenek wodoru ma wysoki profil bezpieczeństwa, jeśli jest właściwie stosowany. Większość dostępnych bez recepty roztworów nadtlenku wodoru zawiera zdemineralizowaną wodę i 3-procentowy nadtlenek wodoru. Krople do uszu zawierają 6,5 proc. nadtlenku karbamidu. Nadtlenek wodoru jest ogólnie bezpieczny w niskich stężeniach. Jednak u niektórych osób mogą wystąpić działania niepożądane, w tym: tymczasowe uczucie syczenia lub bulgotania gorzki posmak w ustach przejściowy ból ucha tymczasowa utrata słuchu zawroty głowy szum w uszach. Zgodnie z artykułem naukowym z 2018 roku nadtlenek wodoru może powodować pęcherzyki w przewodzie słuchowym. W takim przypadku lekarze mogą mieć trudności z zbadaniem ucha wewnętrznego. Nadtlenek wodoru może też powodować podrażnienia skóry i powstawanie pęcherzy. Może nawet powodować oparzenia przy stężeniach powyżej 10 proc. Używanie zbyt dużej ilości nadtlenku wodoru może podrażniać skórę wewnątrz ucha, prowadząc do zapalenia i bólów ucha. Nie powinno się zatem stosować kropli do uszu w przypadku infekcji ucha lub uszkodzenia błony bębenkowej. Leczenie Podczas stosowania kropli do uszu ludzie powinni zawsze postępować zgodnie z instrukcjami producenta lub radami lekarza. Nie należy jednorazowo wpuszczać do ucha więcej niż 10 kropli. Można umieszczać po 5-10 kropli w każdym uchu dwa razy dziennie przez maksymalnie 4 dni. Nadmiar nadtlenku wodoru i woskowiny można wypłuka ciepłą wodą lub gruszką do irygacji. Jeżeli stosowanie kropli nie poprawiło naszego stanu, należy skonsultować się z lekarzem. Konsultacja jest wskazana także w przypadku trwałego uczucia dyskomfortu. Alternatywne metody czyszczenia uszu Krople do uszu z nadtlenkiem wodoru mogą nie usuwać wystarczającej ilości woskowiny, jeśli są stosowane samodzielnie. W takim przypadku osoba warto rozważyć przepłukanie ucha. Gruszki do irygacji można znaleźć w lokalnych drogeriach, aptekach lub w sklepach internetowych. Należy zawsze postępować zgodnie z instrukcjami wydrukowanymi na etykiecie produktu. Można również używać innych środków zmiękczających woskowinę, takich jak: kwas octowy dokuzynian sodu wodorowęglan sodu krople do uszu zawierające kamforę, olej migdałowy lub minerały. Umieszczaj kilka kropli w uchu dwa razy dziennie przez 2-3 dni. Pomoże to rozpuścić woskowinę. Napełnij gruszkę letnią wodą lub mieszaniną wody i soli fizjologicznej i przepłucz ucho po zabiegu. Odwróć głowę na bok, aby nadmiar wody i woskowiny mógł wypłynąć z ucha. Nie należy próbować usuwać woskowiny przedmiotami takimi jak patyczki. Może to wepchnąć wosk dalej, w głąb przewodu słuchowego. Kiedy skontaktować się z lekarzem? Kontakt z lekarzem może być wskazany, jeśli nadmiar woskowiny w uchu powoduje u ciebie: ból ucha szum w uszach problemy ze słuchem zawroty głowy. Należy również zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli domowe leczenie i środki bez recepty nie działają. Czytaj też:Chcesz mieć piękną skórę? Dowiedz się, czy mikrodermabrazja to zabieg dla ciebieCzytaj też:OCM, czyli oczyszczanie twarzy olejem. Co warto wiedzieć o tej metodzie? Dermatolog ostrzegaCzytaj też:Olejek ylang ylang pomaga pozbyć się stresu i nie tylko. Co jeszcze potrafi? Źródło: Medical News Today Przed rozpoczęciem irygacji załóż i zablokuj odpowiednią końcówkę. Zazwyczaj służy do tego specjalny przycisk, który jednocześnie umożliwia wysunięcie dyszy, jeżeli zechcesz ją odłączyć. Złotą radą jest kierowanie wodnego natrysku prostopadle do zębów. Cienka i wydłużona końcówka umożliwia trzymanie się tej zasady Woskowina – współczesne podejście do starego problemu Cerumen – a modern approach to an old problem Autor: Marcin Durko Data: 2012-12-10 Źródło: "TERAPIA" (278) , Strona 29-34 Dr n. med. Marcin Durko Klinika Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. N. Barlickiego, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Tomasz Durko Czop woszczynowy (cerumen) powodujący nagły niedosłuch, ból ucha, szumy uszne, a czasem zawroty głowy jest najczęstszym problemem laryngologicznym, z którym pacjenci zgłaszają się po poradę do lekarza pierwszego kontaktu. Częstość zgłaszania się pacjentów z dolegliwościami wywołanymi zamknięciem światła przewodu słuchowego zewnętrznego do gabinetów lekarzy rodzinnych i wynikające z tego powodu problemy natury medycznej, ekonomicznej i prawnej spowodowały w ostatnich kilkunastu latach coraz większe zainteresowanie tym z pozoru błahym problemem; wynikiem tego jest kilka wieloośrodkowych opracowań, będących próbą oceny skali problemu i ustalenia bezpiecznego schematu postępowania w tym nagłym przypadku z zakresu otolaryngologii. Definicja Woskowina to naturalna substancja będąca wydzieliną gruczołów zlokalizowanych w skórze zewnętrznej części przewodu słuchowego (gruczoły łojowe przywłosowe) oraz gruczołów woszczynowych (brak ich w bezpośrednim sąsiedztwie błony bębenkowej). W połączeniu ze złuszczonym naskórkiem formuje się czop woszczynowy. Wytwarzana w odpowiedniej ilości woskowina odgrywa ważną rolę w natłuszczaniu skóry zewnętrznego przewodu słuchowego. W jej skład wchodzą tłuszcze, glikopeptydy oraz substancje o działaniu antybakteryjnym takie jak enzymy lizosomalne oraz immunoglobuliny. Efektem wytworzonej w ten sposób warstwy ochronnej na skórze przewodu słuchowego zewnętrznego jest utrzymanie pH skóry na poziomie 4–5, co utrudnia rozwój zakażeń bakteryjnych. Działanie przeciwgrzybicze jest oparte na ochronie skóry przed maceracją w przypadku wilgotnego środowiska. Wytworzona woskowina jest przesuwana wraz z migrującym nabłonkiem przewodu słuchowego zewnętrznie w kierunku wejścia do przewodu słuchowego zewnętrznego. Jej powstawanie jest więc procesem fizjologicznym. Epidemiologia Brak jest niestety dokładnych badań dotyczących częstości występowania czopów woskowinowych w populacji polskiej. Badania obejmujące populację Wielkiej Brytanii oceniają, że od 2 do 6% całej populacji ma dolegliwości wynikające z obecności woszczyny w świetle przewodu słuchowego zewnętrznego, co stanowi od 1,2 do 3,5 mln pacjentów. Spośród tej grupy chorych ok. 39 na 1000 zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu w celu uzyskania porady, co daje średnio rocznie ok. 2,3 mln wizyt i ok. 4 mln procedur usuwania woskowiny! Badania ze Stanów Zjednoczonych przynoszoną jeszcze bardziej zaskakujące wyniki – populacja pacjentów mających dolegliwości związane z woskowiną jest oceniana na 12 mln i z tego powodu wykonuje się ponad 8 mln zabiegów płukania ucha. Uwarunkowania anatomiczne Najczęściej problemy z zalegającą w przewodzie słuchowym woskowiną nie wynikają z jej nadmiernego wytwarzania, ale są efektem zaburzenia mechanizmów jej wydostawania się na zewnątrz. Przewód słuchowy zewnętrzny posiada naturalne zwężenie w miejscu połączenia jego części chrzęstnej i kostnej (rycina 1). W przypadku, gdy woskowina zostanie przesunięta (np. w wyniku zbyt częstego i głębokiego użycia pałeczek do czyszczenia uszu) bliżej błony bębenkowej może dojść do jego całkowitego zaczopowania. Nie są znane dokładnie czynniki stymulujące wytwarzanie woskowiny. Uważa się, że tak jak inne gruczoły łojowe skóry podlegają one regulacji hormonalnej (stymulacja–androgeny, hamowanie–estrogeny). Chemiczne czynniki drażniące (mydło, szampony), które dostają się w okolicę skóry chrzęstnej części przewodu słuchowego, przyczyniają się do zwiększenia masy wydzielanej woskowiny. Objawy kliniczne Do najczęściej zgłaszanych przez pacjentów z czopem woszczynowym dolegliwości należą: upośledzenie słuchu; uczucie pełności w uchu; szum uszny; otalgia; świąd; wydzielina; nieprzyjemny zapach z ucha; kaszel. Schemat postępowania Diagnostyka Wywiad – dokładne zebranie wywiadu, ze szczególnym uwzględnieniem uprzednio przebytych chorób uszu (ostre i przewlekłe stany zapalne ucha zewnętrznego i środkowego, perforacje błony bębenkowej, stan po operacjach ucha środkowego, tuby wentylacyjne, okres krótszy niż 18 miesięcy po usunięciu tub wentylacyjnych) są najczęstszymi przeciwwskazaniami do zastosowania różnych technik płukania ucha zewnętrznego w celu usunięcia woskowiny. Powyższe dolegliwości stanowią jednocześnie grupę najczęstszych wskazań do konsultacji laryngologicznej (zastosowanie innych technik usuwania woskowiny bez użycia wody). Badanie otoskopowe – przed rozpoczęciem badania otoskopowego należy dobrać rozmiar wziernika, tak by swobodnie mieścił się w przewodzie słuchowym zewnętrznym; zbyt duży wziernik uniemożliwi uwidocznienie błony bębenkowej, natomiast zbyt wąski może być przyczyną skaleczenia skóry przewodu słuchowego zewnętrznego czy silnych dolegliwości bólowych związanych z bezpośrednim podrażnieniem powierzchni części napiętej błony bębenkowej. Badanie otoskopowe należy rozpocząć od ucha zdrowego (rycina 2), co umożliwia porównanie otoskopowego obrazu z uchem chorym oraz zapobiega ewentualnemu przeniesieniu patogenów na ucho zdrowe. Pamiętać należy o tym, iż przy jednym ustawieniu wziernika niezwykle rzadko jesteśmy w stanie ocenić całą błonę bębenkową, dlatego należy delikatnie zmieniać jego kąt nachylenia w stosunku do ściany przewodu słuchowego zewnętrznego, by w całości ocenić część napiętą oraz wiotką błony bębenkowej. W przypadku stwierdzenia obecności woskowiny w badaniu otoskopowym , lekarz rodzinny ma do wyboru kilka niżej opisanych sposób postępowania. Postępowanie terapeutyczne Najczęściej wykonywaną procedurą usuwania woskowiny w gabinetach lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce jest płukanie ucha za pomocą jednorazowej strzykawki typu Jeanette o pojemności 100–200 ml. To stosunkowo prosta procedura pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad bezpieczeństwa: dokładnie zebrany wywiad otologiczny (ze szczególnym uwzględnieniem podanych powyżej przeciwwskazań), temperatura stosowanej wody ok. 40ºC (nie powinna różnić się o ± 3ºC od temperatury ciała). Kierując końcówkę strzykawki (ze specjalną nakładką zwiększającą ciśnienie wypływającego strumienia wody) na tylną ścianę przewodu słuchowego zewnętrznego po kątem ok. 45º, w sposób pulsacyjny wprowadzamy wodę do ucha zewnętrznego. Po usunięciu woskowiny konieczne jest ponowne wykonanie badania otoskopowego, by ocenić, czy czop woszczynowy został usunięty w całości i dopiero wtedy możliwa jest dokładna ocena błony bębenkowej (w przypadku stwierdzenia zmian patologicznych należy skierować pacjenta na konsultację specjalistyczną). Niestety, mimo wykonania tej procedury zgodnie z zaleceniami mogą wystąpić powikłania: skaleczenie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego, zapalenie ucha zewnętrznego, rzadziej środkowego, perforacja błony bębenkowej, niedosłuch, szumy uszne, zawroty głowy, omdlenia. Dane pochodzące z piśmiennictwa amerykańskiego określają częstość powikłań po płukaniu ucha strzykawką na 1 powikłanie na 1000 przeprowadzonych procedur, co w skali całego kraju daje ok. 8000 powikłań wymagających dalszego postępowania terapeutycznego. Elektroniczne systemy irygacji ucha – urządzenia te stanowią bezpieczną alternatywę dla tradycyjnych, ręcznych zabiegów płukania uszu za pomocą strzykawki. Szczególnie, gdy zabieg ten wykonuje lekarz rodzinny lub pielęgniarka, systemy irygacji ucha wydają się być pomocne w przeprowadzeniu w sposób bezpieczny dla pacjenta zabiegu usunięcia woskowiny, keratyny i ciał obcych z zewnętrznego przewodu słuchowego. Dodatkowym argumentem przemawiającym na korzyść tych urządzeń jest możliwość używania ich podczas wizyt domowych, gdyż w większości przypadków są to urządzenia przenośne z opcją zasilania z ładowanych akumulatorków. Zasada działa tych systemów zazwyczaj sprowadza się do doprowadzania zmiennego ciśnienia zapewniającego pulsacyjny strumień wody, który można łatwo kontrolować za pomocą rączki zakończonej jednorazowymi nakładkami. Przepływ wody może zostać zatrzymany poprzez wciśnięcie do końca przycisku zatrzymania strumienia wody – przepływ wody zostanie wznowiony po zwolnieniu przycisku. Krople rozmiękczające masy woszczynowe: istnieje duża liczba gotowych preparatów dostępnych w aptekach bez recepty (np. A-Cerumen, Vaxol, Otoclean, Voskolix itp.), olej parafinowy, gliceryna w płynie, 5% roztwór sody oczyszczonej, wody utlenionej (3–5 kropli do ucha 3–4 x dziennie), oliwa naturalna. Środki te w większości przypadków należy traktować jak leczenie wspomagające w przypadkach, kiedy ze względu na znacznego stopnia rozmiary i twardość czopu woszczynowego czy woszczynowo-naskórkowego nie udaje usunąć w całości woskowiny podczas pierwszej wizyty. Po zastosowaniu wyżej wymienionych środków wskazane jest wykonanie ponownej procedury w terminie 12–48 godzin. Zdecydowanie przeciwwskazane są jakiekolwiek próby samodzielnego płukania woskowiny przez pacjentów – całkowity brak kontroli wzrokowej nad wykonywaną procedurą! Usuwanie woskowiny pod mikroskopem usznym z pomocą haczyka, łyżeczki czy ssaka usznego – te procedury służące usuwaniu woskowiny są zarezerwowane do wykonywania przez otolaryngologów w specjalistycznych poradnia, w ramach ostrego dyżuru czy nawet oddziału szpitalnego z zastosowaniem krótkotrwałego znieczulenia w wypadku pacjentów niewspółpracujących. Wybór metody zależy od zgłaszanych przez chorego dolegliwości, dostępu do odpowiedniego sprzętu oraz doświadczenia lekarza wykonującego zabieg. Grupa pacjentów wymagająca konsultacji specjalisty Pamiętać należy o grupie pacjentów, u których mimo stwierdzenia obecności czopu woszczynowego blokującego światło przewodu słuchowego zewnętrznego podczas badania otoskopowego, nie należy podejmować procedury usuwania woskowiny w ramach praktyki lekarza POZ. Są to chorzy wymagający opieki specjalistycznej z poniższymi dolegliwościami: choroby dermatologiczne obejmujące skórę ucha zewnętrznego; nawracające stany zapalne skóry ucha zewnętrznego o różnej etiologii; przebyta radioterapia okolicy ucha; przebyte zabiegi operacyjne w zakresie ucha zewnętrznego i środkowego (myringoplastyki, operacje radykalne itp.); zmiany zwężające światło przewodu słuchowego (guzy, kostniaki itp.); ciało obce. Zapobieganie Jak dotychczas brak jest metod zapobiegania nadmiernej produkcji woskowiny, które można polecić choremu do samodzielnego stosowania. Wydaje się, iż najskuteczniejsza jest edukacja pacjenta w zakresie czynników mogących stymulować wydzielanie gruczołów skóry przewodu słuchowego. Liczni autorzy sugerują, że gruczoły woskowinowe mogą być pobudzane do produkcji woszczyny przez „ciała obce” umieszczone w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Są to najczęściej wkładki do aparatów słuchowych oraz słuchawki odtwarzaczy muzyki (także oliwki stetoskopów). Pacjentów korzystających z aparatów słuchowych warto poinformować o konieczności systematycznej kontroli przewodów słuchowych. Podsumowanie Woskowina (cerumen) to żółtobrązowa masa, składająca się z wydzieliny gruczołów woskowinowych i łojowych, złuszczonego nabłonka, włosów oraz kurzu. Główną przyczyną nadmiernego powstawania woskowiny i zalegania jej w przewodzie słuchowym zewnętrznym jest zaburzenie mechanizmu samooczyszczania ucha zewnętrznego. Powodem tego może być mechaniczne lub chemiczne podrażnienie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego lub praca w warunkach dużego zapylenia. Głównym objawem jest niedosłuch, uczucie pełności i szum w uchu. Rozpoznanie opiera się na badaniu otoskopowym, w którym stwierdza się zalegający czop woskowinowy w świetle przewodu słuchowego zewnętrznego. Woskowinę można usunąć poprzez: 1) wypłukanie strumieniem wody za pomocą strzykawki jednorazowej typu Jeanette lub po zastosowaniu elektronicznego systemu irygacji ucha będącego dla lekarza rodzinnego lub pediatry metodą usuwania woskowiny obarczoną zdecydowanie najmniejszym ryzykiem wystąpienia powikłań; 2) krople rozmiękczające woszczynę; 3) ponadto mechanicznie za pomocą haczyka usznego lub ssaka pod kontrolą wzroku. Brak jest skutecznych metod zapobiegania powstawaniu czopów woszczynowych. Dlatego należy unikać samodzielnego oczyszczania ucha zewnętrznego, ponieważ takie działanie stymuluje powstawanie woskowiny i może być przyczyną zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego czy też perforacji błony bębenkowej. Migrenowe bóle głowy a zatoki. Migrenowe zatok nie są często efektem chorób neurologicznych, ale zaburzeń pracy zatok. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o zależności między migreną a zatokami. Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. 82 poziom zaufania.
fot. Adobe Stock, Pixel-Shot Przyczyny zatykania się uszu są różne. I choć dolegliwość ta czasem niepokoi, na ogół nie jest niebezpieczna. Ucho nie powinno być jednak zatkane zbyt długo, ponieważ może dojść do zakażenia i dalszych powikłań. W niektórych przypadkach możemy pomóc sobie sami, w innych przydaje się pomoc lekarska. Oto najczęstsze przyczyny zatkanych uszu i sposoby na odetkanie ucha. Spis treści: Zatkane ucho od nadmiaru woskowiny Zatkane ucho od wody Zatkane ucho od kataru Zatkane ucho a zapalenie trąbki Eustachiusza Zatkane ucho a zmiany ciśnienia Zatkane ucho - jak uniknąć problemu? Zatkane ucho od nadmiaru woskowiny Woskowina jest naturalną wydzieliną ucha. Jednak uszy niektórych osób produkują nadmierną ilość woskowiny, co może prowadzić do powstawania tzw. czopów woskowinowych. Mogą być tak zbite i twarde, że skutecznie zatykają kanał słuchowy, osłabiając słuch. Problemowi sprzyjają noszenie słuchawek, uprawianie sportów wodnych czy nadużywanie patyczków do uszu. Aby odetkać ucho zablokowane nadmiarem woskowiny: Użyj olejku do ucha, dzięki czemu zmiękczysz wydzielinę i w ciągu kilku dni sama wypłynie. Spraye na bazie oleistych substancji, wody utlenionej lub parafiny przeznaczone do czyszczenia ucha kupisz w aptece. Pamiętaj, że preparatów rozpuszczających woskowinę nie powinno się stosować codziennie, gdyż mogą zaburzać naturalne procesy oczyszczania ucha. Przeczytaj też: parafina do ucha. Zastosuj wodę utlenioną do ucha. Wpuść do otworu słuchowego 2-3 krople wody utlenionej o stężeniu 1,5%-3% i odczekaj 3-5 minut. Używaj ostrożnie, nadmiar wody utlenionej stosowanej do ucha może zaszkodzić. Wykonaj irygację ucha w gabinecie laryngologa. Lekarz sprawdzi, czy przyczyną uczucia zatkania ucha jest rzeczywiście nagromadzona woskowina. Jeśli tak, usunie ją, przepłukując ucho wodą. Lepiej nie płucz ucha samodzielnie. W niektórych przypadkach jest to niebezpieczne. Nie usuwaj woskowiny patyczkami. To nic nie da, a łatwo możesz uszkodzić błonę bębenkową. Możesz wepchnąć woskowinę jeszcze głębiej. Sprawdź: Jak czyścić uszy prawidłowo? Zobacz też poradnik: jak prawidłowo usunąć woskowinę. Zatkane ucho od wody. Jak sobie poradzić? Do zatkania ucha wodą może dojść u każdego, np. po kąpieli czy korzystaniu z basenu. Jeśli zatkane ucho nie boli, ale odczuwamy charakterystyczne objawy zalegania wody w kanale słuchowym (przelewanie, przytłumiony dźwięk), to możemy sobie pomóc samodzielnie na różne sposoby: Poruszaj głową lub podskocz kilka razy z pochyloną na bok głową, przy tym poruszaj płatkiem ucha. Możesz też spróbować żucia gumy lub poruszania żuchwą na różne strony. Stwórz próżnię - przechyl głowę w bok i przyłóż do ucha dłoń tak, aby dokładnie przylegała co ciała; poruszaj ręką na zasadzie zasysania, aby wytworzyć próżnię; pochyl głowę do przodu; woda powinna wypłynąć, Zrób manewr Valsalvy, czyli zatkaj nos i staraj się delikatnie wydmuchiwać powietrze nosem. Zastosuj do ucha preparat na bazie olejów. Możesz też wpuścić do otworu słuchowego kilka kropli oliwy lub oliwki dla niemowląt. Zastosuj środki cerumenolityczne dostępne w aptece przeznaczone do rozpuszczania woskowiny. Szczególnie narażeni na zatkanie ucha wodą są pływacy. Wielu z nich cierpi na tzw. ucho pływaka, czyli zakażenie zewnętrznej części przewodu słuchowego, objawiające się bólem i pieczeniem ucha. W takich przypadkach konieczna jest wizyta u lekarza i przyjmowanie antybiotyku, a czasem też leków sterydowych. Zatkane ucho od kataru Dolegliwości w obrębie nosa i zatok często są sprawcami problemów z uszami. Aby odetkać ucho zatkane z powodu kataru: Zastosuj inhalacje parowe z dodatkiem ziół przeciwzapalnych, takich jak rumianek lub szałwia, albo olejków eterycznych. Zrób płukanie nosa i zatok zakupionym w aptece zestawem do irygacji zatok (czytaj: płukanie zatok). Zrób sobie ciepłą kąpiel z dodatkiem ziół lub olejków eterycznych, Zastosuj spraye do nosa na bazie soli fizjologicznej lub wody morskiej, Zastosuj leki obkurczające śluzówkę nosa, Pamiętaj o piciu dużej ilości płynów i nawilżaniu powietrza. Zatkane ucho a zapalenie trąbki Eustachiusza Przyczyną zapalenia trąbki Eustachiusza są często infekcje z katarem (przeziębienie, zapalenie zatok), alergia, ponieważ obrzęk śluzówki nosa może rozprzestrzenić się na trąbki słuchowe, tzw. trąbki Eustachiusza (łączą ucho środkowe z gardłem). W rezultacie przewody te zamykają się. Jeśli katar często powtarza się, nie jest leczony, może dojść do trwałej niedrożności trąbki Eustachiusza, a nawet do jej zapalenia. W uchu gromadzi się wtedy płyn, następnie gęsta wydzielina, co daje uczucie przepełnienia, zatkania. Zatkanie ucha spowodowane zapaleniem przewodu słuchowego wymaga leczenia farmakologicznego. Stosuje się leki przeciwzapalne, krople/spraye obkurczające śluzówkę nosa oraz leki przeciwhistaminowe. Niekiedy może być jednak konieczny zabieg. Polega on na nacięciu błony bębenkowej i usunięciu z ucha płynu. Jeśli przyczyną jest powiększony migdał gardłowy, zalecane może być jego operacyjne usunięcie. Zatkane ucho a zmiany ciśnienia Zmiany ciśnienia powodujące zatkanie ucha zdarzają się zazwyczaj podczas lotu samolotem. Dochodzi do obciążenia błony bębenkowej różnicą ciśnień pomiędzy otoczeniem (rosnącym ciśnieniem) a uchem środkowym. Powstaje wrażenie zatkania ucha. Aby odetkać ucho w samolocie: Staraj się siedzieć prosto podczas startu i lądowania. Zamknij usta i zatykając nos, delikatnie staraj się wydmuchiwać nim powietrze na zewnątrz (manewr Valsalvy). Przełykaj ślinę, żuj gumę, ssij cukierki, ziewaj. Zastosuj leki obkurczające śluzówkę nosa przed startem, jeśli jesteś przeziębiony. Użyj zatyczek do uszu przeznaczonych do lotów samolotem. Czasem potrzebna jest fachowa pomoc. Jeżeli problemy z uszami nie miną w ciągu 3–5 godzin po podróży, warto poradzić się lekarza. Może okazać się konieczne udrożnienie trąbki słuchowej. Zatkane ucho - jak uniknąć problemu? Aby zapobiec zatykaniu ucha, należy przestrzegać kilku zasad: Nie czyścić uszu patyczkami. Może to spowodować tzw. wtórną głuchotę. Częste drażnienie błony bębenkowej sprawia, że staje się ona coraz grubsza, mniej elastyczna i nie może prawidłowo przenosić dźwięku. Jeśli kłopoty z uszami (ból, uczucie zatkania, szumy, osłabienie słuchu) trwają 2–3 dni lub często się powtarzają, zawsze należy poradzić się laryngologa. Przyczyny tego mogą być różne, zapalenie ucha środkowego, pęknięcie błony bębenkowej. Jeśli masz katar, regularnie wydmuchuj nos. Przy infekcjach w obrębie nosa czy zatok stosuj płukanie zatok. Jeśli jesteś alergikiem, stosuj się do zaleceń specjalisty i przyjmuj leki. Nieleczona choroba może prowadzić do groźnych powikłań. Unikaj długotrwałego noszenia słuchawek, szczególnie tych dousznych. Stosuj zatyczki do uszu przeznaczone dla pływaków, jeśli masz skłonność do zatykania uszu wodą. Unikaj długotrwałego przebywania w miejscach zakurzonych. Preparaty do usuwania woskowiny z uszu stosuj wyłącznie doraźnie. Ich nadużywanie może prowadzić do upośledzenia naturalnej zdolności organizmu do oczyszczania przewodów słuchowych. Jeśli musisz lecieć samolotem, a masz katar, na godzinę przed startem i lądowaniem wpuść do nosa krople obkurczające śluzówkę. Zapobiegniesz zamknięciu przewodu słuchowego. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Przewiane ucho - objawy i leczenie przewiania uchaDomowe sposoby na ból ucha - znane i mniej znaneCzosnek do ucha – czy pomaga na ból i zapalenie ucha?Świecowanie uszu - na czym polega i dlaczego wartoJak czyścić uszy prawidłowo? Laryngolodzy przestrzegają przed kilkoma błędami Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Jeśli owad nadal żyje, gdy znajduje się w twoim uchu, brzęczenie i ruch owada jest często zarówno głośny, jak i bolesny. W zależności od tego, co owad robi z twoim uchem w środku, na przykład przekłuwanie lub gryzienie, najprawdopodobniej odczujesz ból, stan zapalny i podrażnienie.
Witam. Mój problem polega na tym, że zrobiłem irygację zatok niezgodnie z zaleceniami. Użyłem do tego celu gorącej wody. Na początku podczas irygacji nic nie czułem. Dopiero po wypłynięciu wody zrobiło mi się bardzo ciepło na drugiej dziurce nosa. Na drugi dzień po zabiegu zaczeło mi piszczeć, gwizdać w obu uszach, czasem w głowie. W lwym uchu jak jest bardzo cicho to czuję jakby gwizd. Mam nadwrażliwe uszy na dźwięk. Sytuacja utrzymuje się już około miesiąca. Lekarz laryngolog nie stwierdził uszkodzeń trąbki ani bębenka. Słuch też w normie. Czy mogłem sobie coś uszkodzić wewnątrz ucha? MĘŻCZYZNA, 41 LAT ponad rok temu Laryngologia Dzwonienie (szum) w uszach Ucho Dlaczego prawe ucho jest lepsze? Lek. Konstanty Dąbski Laryngolog, Sandomierz 84 poziom zaufania Ty i wiele osób jesteście ofiarami szkodliwego zabiegu irygacji. Zgłoście swoje powikłania i reklamy tych szkodliwych zabiegów na Policję i do Prokuratury. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy ból głowy i szum w uszach mogą być skutkiem ubocznym płukania metodą Proetza? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Co mam zrobić z tym piszczeniem w uchu? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Piszczenie w prawym uchu u 21-latka – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Co mam zrobić z takim urazem ucha? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Dlaczego mam to łzawienie po irygacji nosa? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Co mogę zrobić z uczuciem wody w uchu? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Czy to oznacza niedrożność trąbek słuchowych? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Czy to może być spowodowane częstą irygacją? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Czy piszczenie przy wysięgowym zapaleniu ucha ustanie? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Skrzywdzona przegroda nosowa a problemy ze słuchem – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski artykuły Zatkane ucho - przyczyny i leczenie Zatkane ucho denerwuje, przeszkadza w odbieraniu d Woda w uchu - przyczyny, objawy, leczenie Woda w uchu to potoczne określenie na wysiękowe za Plastikowe patyczki do uszu wycofywane ze sklepów. Czym czyścić uszy? Parlament Europejski przegłosował dyrektywę o zaka
Wpuść do ucha dwie, trzy krople i poczekaj kilka minut. Woda powinna sama wyschnąć. 3. Połóż się na poduszce „zatkanym” uchem do dołu. Grawitacja powinna po kilku (-nastu) minutach sama spowodować wypłynięcie wody. 4. Wodę z ucha możesz usunąć również za pomocą suszarki do włosów. Ustaw najniższe obroty i skieruj w Fot. blackday / Opublikowano: 19:23Aktualizacja: 10:34 Woda utleniona do ucha podana zostać powinna odpowiednio szybko, w momencie rozwoju choroby. Tylko w taki sposób może skutecznie zahamować rozwój bakterii i wirusów odpowiedzialnych za stan chorobowy. Według naukowców płukanie ucha wodą utlenioną można wykorzystać w leczeniu przeziębienia lub grypy. Woda utleniona jako lek na zapalenie ucha ma szansę pomóc w 90% przypadków. Woda utleniona do ucha – dlaczego warto po nią sięgnąć?Woda utleniona do ucha – jak stosować?Zapalenie ucha – woda utleniona i jej skutecznośćWoda utleniona na zatkane uchoWoda utleniona do ucha – co mówią lekarze? Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Podanie wody utlenionej do ucha wielu osobom kojarzy się wyłącznie z działaniem odkażającym. Natomiast prof. Iwan Nieumywakin dowiódł, że woda utleniona niszczy różnego rodzaju drobnoustroje, patogeny, wirusy, bakterie i grzyby, jest więc również cennym narzędziem w walce ze stanami chorobowymi. Woda utleniona do ucha – dlaczego warto po nią sięgnąć? Woda utleniona na ból ucha? Pacjenci są przyzwyczajeni raczej do aplikacji w okolice ucha rozgrzewających olejków, ale nie wody utlenionej. Wydaje się natomiast, że to właśnie ten drugi sposób jest skuteczniejszy i bezpieczniejszy. Tłustych olejków w bardzo wielu przypadkach nie powinno się w ogóle aplikować do ucha, ponieważ mogą wyrządzić więcej szkód, niż przynieść korzyści. Czy można wlać wodę utlenioną do ucha? Jest to nadtlenek wodoru, który dla ludzkiego organizmu jest bezpieczny, szczególnie w formie 3 lub 1,5% roztworu, jakim jest woda utleniona. W kontakcie z błonami śluzowymi rozkłada się na wodę i tlen atomowy. Ten drugi odpowiada za niszczenie patogenów, jednak tylko tych, które żyją w warunkach beztlenowych. Z tego powodu woda utleniona do ucha jest bezpieczna, pomaga w wielu przypadkach, lecz nie na wszystkie infekcje. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw suplementów, 30 saszetek 99,00 zł Odporność Estabiom Junior, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Odporność Naturell Uromaxin + C, 60 tabletek 15,99 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z dobrym seksem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Iskial MAX + CZOSNEK, Suplement diety wspierający odporność i układ oddechowy, 120 kapsułek 42,90 zł Wodę utlenioną do ucha należy aplikować bardzo ostrożnie. Stosuje się w tym celu jedynie 1,5 lub 3% roztwór wody utlenionej. Chory powinien leżeć na boku. Do ucha wkrapla się najpierw jedną kroplę wody i obserwuje reakcję organizmu. Jeśli nie pojawia się ból, można wpuścić do ucha kolejne 3–4 krople wody utlenionej. Pozostawia się je na 3–5 minut, w których trakcie powinno dojść do rozpadu na wodę i tlen atomowy. Temu zjawisku towarzyszy charakterystyczne syczenie. Po upływie wyznaczonego czasu nadmiar wody zbiera się płatkiem kosmetycznym (absolutnie wykluczone jest stosowanie patyczków kosmetycznych). Dokonuje się analogicznej operacji na drugim uchu. Zabieg należy powtarzać co 2–3 godziny, nie dłużej jednak niż 2–3 dni. Zapalenie ucha – woda utleniona i jej skuteczność Woda utleniona jest jednym z domowych sposobów na zapalenie ucha, grypę i przeziębienie. Aby jej aplikacja okazała się skuteczną metodą, konieczne jest spełnienie kilku warunków: woda utleniona do ucha powinna zostać podana do 12 godzin od wystąpienia pierwszych symptomów choroby; środek ten nie zadziała na rozwinięty stan zapalny; woda utleniona na ból ucha pomoże jedynie w przypadku, gdy za stan chorobowy odpowiadają patogeny żyjące w warunkach beztlenowych; woda utleniona stosowana do ucha w leczeniu chorych zatok, przeziębienia lub stanów zapalnych nie powinna być stosowana w przypadku odczuwania długotrwałego bólu ucha. Zobacz także Woda utleniona na zatkane ucho Czyszczenie ucha wodą utlenioną to metoda, która zyskuje coraz więcej zwolenników. Usuwanie woskowiny z ucha wodą utlenioną jest zdecydowanie lepszym sposobem niż wykorzystywanie w tym celu patyczków kosmetycznych, których aplikacja wewnątrz ucha jedynie przesuwa woskowinę w głąb kanału słuchowego. Woda utleniona podawana do ucha to także ciekawa alternatywa dla gotowych produktów z apteki przeznaczonych do zatkanego ucha. Woda utleniona przeznaczona do takiego celu powinna zostać rozcieńczona w ciepłej wodzie. Łyżkę 3% roztworu należy połączyć z ½ szklanki wody. Do aplikacji można wykorzystać gruszkę. W ten sposób usuwa się nadmiar woskowiny, a także zwalcza patogeny. Woda utleniona do ucha – co mówią lekarze? Woda utleniona podawana do ucha na przeziębienie to jeden z coraz popularniejszych sposobów walki z infekcją. Warto jednak zadać sobie pytanie, czy bezpieczny. Nie ma wprost sformułowanych przeciwwskazań do stosowania wody utlenionej. Większość lekarzy przestrzega jednak przed stosowaniem jej bez konsultacji. Zarówno w przypadku rozwiniętej infekcji, jak i poważnie zatkanego ucha konieczna jest pomoc lekarska, a samodzielne stosowanie wody utlenionej do czyszczenia ucha może przynieść więcej problemów niż korzyści. Lekarze zwracają uwagę, że woda utleniona jest silnym utleniaczem, w związku z czym może uszkodzić delikatne tkanki naskórka w uchu. Niektórzy przestrzegają nie tylko przed stosowaniem samej wody utlenionej, lecz także jej rozcieńczonego roztworu. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Magdalena Nabiałek Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Ciemnozielone pola to kukurydza, jasnozielone – sorgo, żółto-złociste – pszenica a brązowe to zaorane pola. Nawadnianie pól za pomocą deszczowni przestawnej. Irygacja (nawadnianie, system irygacyjny) – jeden z systemów melioracji polegający na dostarczaniu wody do gleby w celu zapewnienia odpowiednich warunków wegetacji roślin Data aktualizacji: 27 czerwca 2022 Irygacja pochwy to zabieg higieniczny, który można wykonać po stosunku seksualnym, a także w przypadku infekcji intymnej. Czego należy użyć do płukania waginy? Jak wykonać irygację? Na co uważać? Irygacja pochwy Irygacja pochwy jest polegającym na płukaniu waginy wodą lub specjalnie do tego celu przeznaczonym płynem. Można ją wykonać: aby oczyścić pochwę i przywrócić je właściwe pH (odczyn-kwasowo zasadowy) po stosunku; żeby oczyścić pochwę ze szkodliwych patogenów, szczególnie w przypadku zakażenia drożdżakowego; w celu złagodzenia objawów infekcji intymnej, takich jak ból, pieczenie, szczypanie; żeby oczyścić pochwę z resztek krwi menstruacyjnej i pozbyć się nieprzyjemnego zapachu; przed zabiegiem chirurgicznym, jeżeli takie jest wskazanie lekarskie. Irygacja pochwy po stosunku Wiele kobiet odczuwa potrzebę dokładnego oczyszczenia miejsc intymnych z męskiego nasienia po zbliżeniu intymnym bez użycia prezerwatywy. Jednak nie kwestie estetyczno-higieniczne są w tym przypadku najistotniejsze. Irygacja pochwy po stosunku wykonywana jest przed wszystkim ze względu na różnicę między pH waginy oraz spermy. Naturalny odczyn pochwy jest silnie kwasowy (3,5 – 4,5), natomiast ejakulat jest zdecydowanie bardziej zasadowy (około 7-7,5). Należy pamiętać, że kwaśne pH pochwy spełnia określoną rolę – chroni przed rozwojem infekcji intymnych. Zaleganie nasienia może zaburzać równowagę i zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia stanu zapalnego. Z drugiej jednak strony warto pamiętać, aby irygacji nie wykonywać zbyt często – w czasie zabiegu wypłukiwana jest też naturalna mikroflora pochwy, w tym pałeczki kwasu mlekowego, odpowiedzialne za utrzymywanie pH na niskim poziomie. Irygacja pochwy a antykoncepcja Przeciwwskazaniem do wykonywania irygacji nie jest stosowanie wkładek domacicznych, jako metody antykoncepcji. Płyny służące do płukania pochwy nie zaburzają działania spirali. Należy jednak uważać, aby w czasie umieszczania irygatora w pochwie nie doszło do bezpośredniego kontaktu z wkładką, a mówiąc dokładniej – z wystającymi z niej niewielkimi nitkami. Dlatego urządzenia nie powinno się stosować zbyt głęboko. Uwaga: irygacje pochwy nie są metodą antykoncepcji. Fizyczne wypłukanie spermy z dróg rodnych nie chroni przed zajściem w ciążę. Potocznie formułowane opinie na temat rzekomej skuteczności irygacji w tej materii nie mają nic wspólnego z prawdą. Podobnie też płukanie pochwy nie chroni w żadnym stopniu przed zakażeniem wirusem HIV oraz chorobami wenerycznymi. Zestaw do irygacji pochwy Przez dziesięciolecia do płukania miejsc intymnych używano strzykawek, zabiegi próbowano też wykonywać za pomocą prysznica z silnym strumieniem wody. Tego typu domowe sposoby irygacji pochwy nie dają jednak pełnej kontroli na strumieniem wody, mogą też powodować fizyczne urazy: otarcia, skaleczenia, podrażnienia. Dlatego warto wyposażyć się w profesjonalny zestaw do irygacji pochwy. Irygator powinien mieć miękką, anatomiczną końcówkę. Urządzenia tego typu często mają postać gumowej gruszki o wydłużonym kształcie lub buteleczki z aplikatorem. Dostępne są też specjalne dysze przeznaczone do podłączenia do węża prysznicowego, utrzymujące odpowiednio dobrane, niskie ciśnienie wody. Co warto podkreślić, urządzenia te w większości przypadków można używać do irygacji pochwy, ale też odbytu (przed stosunkiem analnym). Płyn do irygacji pochwy Jaki stosować płyn do irygacji pochwy? W wielu przypadkach wystarczająca będzie zwykła woda. W aptekach dostępne są też gotowe preparaty przeznaczone do tego celu. Zawierają one takie substancje, jak: kwas octowy, który ma tę zaletę, iż działa wybiórczo. Jest szkodliwy dla wielu patogenów, ale nie pałeczek kwasu mlekowego. W ten sposób pomaga utrzymać kwaśne pH pochwy nawet po wykonaniu irygacji; chlorowodorek benzydaminy, czyli związek o działaniu znieczulającym, przydatny w czasie uciążliwych infekcji intymnych. Środki te dostępne są bez recepty, aczkolwiek przed ich zastosowaniem warto zasięgnąć konsultacji lekarskiej. Bezwzględnie należy też przestrzegać zaleceń dotyczących techniki aplikacji oraz częstotliwości wykonywania zabiegów. Jak zrobić irygację pochwy? Do irygacji pochwy należy się odpowiednio przygotować. W pierwszej kolejności należy dokładnie umyć ręce, a następnie rozpuścić w wodzie zakupiony w aptece preparat (alternatywą są jednorazowe irygatory wypełnione płynem). Zabieg wykonuje się w wannie, w pozycji stojącej, leżącej lub półleżącej, po starannym umyciu okolic intymnych. Końcówkę irygatora należy umieścić delikatnie w pochwie, na następnie – naciskając balon gruszki – wycisnąć do środka całą zawartość. Po aplikacji płynu irygator ostrożnie się wysuwa. Na koniec zalecany jest ciepły prysznic. Irygacja pochwy w ciąży Irygacja pochwy w ciąży nie jest wskazana. Podkreśla się, że w tym szczególnym okresie potencjalne ryzyko groźnych infekcji intymnych, będących następstwem ingerencji w naturalne środowisko pochwy, przewyższa ewentualne korzyści. Należy pamiętać, że w ciąży pH dróg rodnych zmienia się – jego silnie kwasowy odczyn łagodnieje pod wpływem zmian hormonalnych. Ewentualne dodatkowe wypłukanie pałeczek kwasu mlekowego, skutkujące dalszą zmianą pH w stronę zasadowego, w takiej sytuacji mogłoby powodować utratę naturalnej ochrony przed patogenami. W skrajnych przypadkach, niekonsultowana z lekarzem, niepoprawnie wykonana irygacja może doprowadzić do poronienia. Przeciwwskazaniem do irygacji jest też krwawienie menstruacyjne. Płukanie można wykonać po zakończeniu okresu, aby oczyścić drogi rodne. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
\n \n \n woda w uchu po irygacji
GapX. 174 311 433 29 33 202 101 93 300

woda w uchu po irygacji